Przed ćwiczeniem podstawowym (w korektorze postawy DIKS) stosuje się ćwiczenia wstępne: ruchy w przód i w tył w skulnym leżeniu tyłem, ćwiczenie "koci grzbiet" bez oporu (ćwiczenie o charakterze izotonicznym). Ma to nauczyć pacjenta specyficznej techniki ćwiczenia. Wprowadza się również poprawny wzorzec oddychania: wdech następuje w pozycji wyjściowej, wydech podczas kifotyzacji kręgosłupa. Odwrotne przeprowadzanie cyklu oddechowego powodowałoby niepożądane rozszerzenie tkanki płucnej po stronie wklęsłej skrzywienia.

Przedstawia początkową fazę ćwiczenia, widok z boku.

Pozycja wyjściowa do ćwiczenia zasadniczego została zapożyczona z metody Klappa - pacjent znajduje się w klęku podpartym. W tej pozycji kręgosłup jest odciążony (zniwelowana siła grawitacji). Dodatkowo kręgosłup pacjenta korygowany jest przez siły mechaniczne. Przy stabilizacji obręczy biodrowej i barkowej ustawia się pelotę (peloty) na wysokości szczytu skrzywienia. Peloty mają za zadanie zwiększyć wymiar podłużny kręgosłupa (zmniejszyć kąty skrzywienia) i co bardzo istotne, działać korekcyjnie na składową rotacyjną. Badając dynamometrycznie siłę nacisku, jaką ćwiczący może wywierać na peloty korektora stwierdzono, że przekracza ona wartość 100kg. Osiowe wydłużanie kręgosłupa może być, choć jedynie w wybranych przypadkach, wyciągiem za głowę za pomocą pętli Gilssona. Wszystkie siły w związku z przemyślaną konstrukcją korektora, są "zamknięte" wewnątrz przyrządu. Dodatkową zaletą aparatu jest możliwość dowolnego regulowania jego wymiarów w zależności od wzrostu pacjenta.

Wnioski:

Zastosowanie wczesnej profilaktyki i leczenia skrzywień kręgosłupa przy wykorzystaniu specjalistycznych przyrządów typu: DIKS i AZBR pozwala na skuteczną profilaktykę i rehabilitację dzieci ze skoliozą. Działania tego typu pozwalają na cofnięcie lub zatrzymanie wady, a w efekcie na uniknięcie inwazyjnych zabiegów chirurgicznych bądź trwałego kalectwa. Pozwala również na prowadzenie skutecznego leczenia domowego pod nadzorem specjalistów.

Piśmiennictwo:

1. Dega Wiktor, Leczenie skolioz idiopatycznych, Chirurgia Narządu Ruchu i Ortopedia Polska z. 6 (1956) s. 567-597;
2. Mau H; Wczesne wykrywanie skolioz u małych dzieci.[w:] Materiały z sesji naukowej, Poznań 10-11.11.1980 r. red. W. Dega;
3. Dicksion R. A, J. O. Lawton, J. A. Archer, W. P. Butt, The Patogenesis of Idiopathic Skoliosis. - J. Bone Joint Surg. 66-B (1984) 8-15;
4. Klapp Bernhard, Das Klappsche Kriechverfahren. Georg Thieme Verlag- Stuttgart- New York 1982 r.;
5. Mau Hans, Die Atiopathogenese der Skoliose Ferdinand Enke Verlag Stuttgart 1982 r.;
6. Ociepka R., EDF- Prinzip als Grunglage einer Uebungsmethode zur effektiven Behandlung der echten, progressiven, Orthopadische Praxis 10 (1989) 648-652;
7. Ociepka R. i Łęczyński J., System aktywnej korekcji idiopatycznych skolioz (SAKIS). Dysfunkcje kręgosłupa. Katowice 1993 r.;
8. Ociepka R., Wpływ ćwiczeń antygrawitacyjnych i kyfozujących na proces leczenia skolioz idiopatycznych, (Praca doktorska), AWF-Kraków 1972 r.;
9. Roaf R., Rotation Movements of the Spine with Special Reference to Scoliosis. J. Bonre Surg. Bd. 40 B (1958) s. 312-332;
10. Roaf R., The basic anatomy of scoliosis. J. Bonte Joint Surg. 48 B (1966) 786;
11. Schede F., Theoretische und praktische Baitrage zum Skoliose-problem. Zeitscher. F. Orthop. Chir. Bd. 43;
12. Szczygieł P. i wsp., Amerykańskie metody diagnostyki wad kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej i czołowej, Katowice 1993 r.;
13. Tylman Donat, Patomechanika bocznych skrzywień kręgosłupa, PZWL Warszawa 1972 r.;
14. Zaleszczuk A., Łęczyński J., Metoda indywidualnej trójpłaszczyznowej korekcji skolioz sposobem "Presio" z użyciem specjalnego przyrządu. Materiały z sesji naukowej (PAN), Poznań 10-11.11.80, PZWL Warszawa 1983 r.;
15. Zelke Klaus, im Lehrbuch der Orthopadie und Traumatologie vom Max Lange und Erwinn hipp. Bd. II Ferdinand Enke Verlag- Stuttgarth 1981 r.;
16. Kokosz.M., Metoda Pressie [w;]Kinezyterapia tom II, pod red. A. Zembatego. Kraków 2003.